Wie geen droog brood wil eten

Die niet staat waar hij wil

Die moet zijn smaak vergeten

Buigen voor een modegril

Die smeert met stroop en honing

Die mijdt zout en azijn

Die roept 'de klant is koning'

Al is hij republikein



Dus gaat hij door de knieen

Voor een aalmoes en een fooi

Dus klinken melodieen

Opgewekt, niet hard maar mooi

Dus speelt hij voor paleizen

Recepties en banket

Komt er voor koning, paus en keizer

Slijm uit zijn trompet



Nu bestaat er een elite

Dat is publiek geheim

Die wil nog echt genieten

Die houdt niet van geslijm

Die wil nog avant-garde

Die vraagt niet om een gunst

Die wil alleen maar harde

Humor, experimentele kunst



En nu heb ik het gevoel

Dat U die kleine elite bent

Dames en heren