Op het land waar het leven goed is

Woonde des zomers in haar tweede huisje

Een wilde stadse meid

Allemachtig dat was me d'r eentje

Altijd dwaalden haar blikken naar de tamme boerenzoon

Van de hofstee aan den overkant

Naar dat brok natuur zonder uitlaatgas

Maar hij zag haar niet

Lucht was zij voor hem

In haar wanhoop heeft ze toen een liedje geschreven

Met hele hete woorden



refr.:

En als ze 's avonds een schoon luchtje schepte

En ze zag het flauwe schijnsel van zijn nachtlampje

Achter het slaapkamergordijn

Dan slaakte ze een putdiepe zucht

En met haar hoofd een beetje schuin omhoog

Zong ze haar lied voor hem, voor hem

He boerenknul boere boere boereknul

Boerenknul ik ben kapot van jou

Nim me dan nim me dan nim me dan mee in de groene wei

Maak me maak me maak me een beetje blij

Doe het dan doe het dan lekker boerenstuk



Maar ja, de tamme boerenzoon lag al op een oor

En met het andre oor hoorde hij slecht

Dus zong de wilde stadse meid voor de kat zijn viool

En in haar tweede huisje huilde ze hete tranen

Om de stoere boerenknul met zijn eeltige jatten en zijn ongerepte lijf



refr.



Zeven zomers gingen voorbij

En al die tijd wierp de wilde stadse meid haar blikken

Voor de viool van de kat

Toen op een zwoele zondagmiddag zag zij de tamme boerenzoon

In zijn beste lakense pak

Naderen op het smalle pad tussen de korenvelden

En als een geit op een haverkist dacht ze bij d'r eigen

Nu of nooit

Met haar brede heupen versperde zij de weg

En met haar hoofd een beetje schuin omhoog riep ze tegen hem

Jij bent helemaal mijn type boerenknul

En ik heb een liedje voor je gemaakt

En zij zong recht voor zc12