Vier houthakkers waren op weg naar het woud

Drie waren er jong en de vierde was oud

Toch voelde de vierde zich op zijn gemak

Want hij had wel vaker met dat bijltje gehakt

De naam van de jongens was Jan, Piet en Klaas

Sjef heette de oudste maar ze noemden hem Baas

Hij gaf lopende bijlles, hoewel en zo niet

En leerde hen tevens Het Houthakkerslied



Vier houthakkers waren op weg naar het woud

Sjef Baas zei: "Een boom is meer dan van hout

Een wilg is heel treurig, een lariks heeft stijl

Een linde wil liefde en geen botte bijl

Soms neemt een boom wraak, die te vroeg is geveld

Zo is de natuur", had Sjef Baas hen verteld

Maar Jan, Piet en Klaas, zij luisterden niet

Zij zongen vrolijk het Houthakkerslied



Sjef Baas had gezegd: "Toon respect voor een boom"

Maar wie houdt er jeugdige hakkers in toom

Ze spuwden in hun handen en zij stampten op de grond

En dra vlogen zweet en spaanders in het rond

Tot Piets bijl als een pijl uit zijn rechterhand schoot

Sjef Baas in de nek trof, op slag was hij dood

Als een blad aan een boom sloeg pret om in verdriet

En zij neurieden treurig Het Houthakkerslied



Jan was ontroostbaar en Piet overstuur

Klaas zei: "Baas zei nog, zo is de natuur"

"Natuurlijk", zei Jan, " 't is de schuld van het woud

Hak om, al die bomen, verwerk ze tot hout"

Weg vossenhollen, weg vogels hun nest

Meer wegen, meer banen, iedereen vond het best

En zie je nu door het asfalt de bomen soms niet

Denk dan nog eens terug aan Het Houthakkerslied