Op het trottoir van de stad, van de grote stad

Liep een klein jongetje zomaar, zomaar, zomaar wat

Hij dacht aan zijn huiswerk waar hij geen zin in had

En aan zijn moeder, die thuis op hem te wachten zat



Hij liep door het park waar op een bank een klein meisje zat

Hij ging naast haar zitten en geen van beiden zeiden wat

Ze keek naar de lucht en hij keek over het pad

Naar de overkant waar een verliefd paartje zat



De man en de vrouw zaten hand in hand en droomden wat

De man streelde haar haren en zei: Toe nou, toe, lieve schat

Het jongetje gefascineerd: Nou, hup hup, gebeurt er eens wat

Hij stoote het meisje aan die nog niets in de gaten had



Het meisje keek nu ook gespannen naar het liefdesspel

Ja, nu, nee, jammer, maar wacht misschien toch nog wel

De man sloeg zijn armen om de vrouw heen en heel snel

Gaf hij haar een kus; en de kinderen dachten: zie je wel



De man zoende haar hier, de man zoende haar daar

En ook de kinderen schoven dichter bij elkaar

Opeens pakte het jongetje het meisje bij haar haar

En gaf een zoen op haar neus, 't ging een beetje raar



Het meisje gaf hem een klap en rende naar de stad

Het jongetje, beteuterd, ging ook maar weer op pad

Hij ging aan zijn huiswerk waar hij geen zin in had

En naar zijn moeder

En dat was dat