In de stilte van het voorjaar

Heb ik het wonder wel eens ontmoet

Als het witte bloesem sneeuwde in het gras

En ik heb het laten sneeuwen

Laten sneeuwen op mijn hoed

In de stilte van het voorjaar

Dat je zachtjes schreien doet



In de volte van de zomer

Zag ik ook het wonder staan

In de veldboeketten en het gouden koren

En in de nachten vol met sterren

En een dichterlijke maan

Kon ik het lieve liedje

Van het wonder horen



refr.:

De een noemt het 'wonder'

De ander 'het lot'

Wie weet hoe het heet

Mag het zeggen

De een zegt: " 't is een wonder"

De ander zegt 'God'

Maar d'r is niemand die het uit

Weet te leggen



Toch zijn er wel van die momenten

Dan zie je veel meer dan je ziet

Dan zie je het wonder van lente

Of het nou God is, of niet

Je voelt diep van binnen

Een wonder dat meer is

Dan bloei in een boom

En dat is toch wel heel bijzonder

Al heeft het ook iets van een droom



refr.



Toch is het alsof het leven

Ons soms iets vertelt

Dat meer is dan geluk of verdriet

Leven is meer dan een dwaas

Of een held

Zonder het wonder

Leven we niet



refr.