Ik was vergeten

Het lawaai

Van honderd stoelen

Net verlaten

Dat ze kraken

In de stilte

Of wat dat had moeten zijn



Ik was vergeten

Mijn nieuwe pak

Drie keer gedragen

Doffe donker

Dat me eigenlijk

Zonder tranen

Misschien best wel goed zou staan



Ik was vergeten

Witte gympies

Niet zo slim

Op natte aarde

Ik troost me wel

Met de gedachte

Nog niet geroutineerd te zijn



Ik was vergeten

Goed te eten

Weinig koffie

Blik op grond

Een dag als dit

Heeft nooit een reden

Een verstandig mens te zijn



Ik was vergeten, glad vergeten

Maar vandaag, hoe mooi het brein

Ik was vergeten, dat vergeten

Wat het beste weg kan zijn



Wel het verdiet

Nooit de persoon

Nooit de persoon

Maar soms de pijn



Ik was vergeten, glad vergeten

Hoe mooi het is iets kwijt te zijn



Nooit de persoon maar kleine dingen

Te verbannen uit mijn brein

En dat het soms een enkele keer

Hoe mooi het is iets kwijt te zijn