In de verte spreekt een stem

Die ik herken van onze ruzies

Over kleine misverstanden

Over grote desillusies



En ik hoor de kille klanken

Van jou ingehouden woede

Maar wat kan ik meer dan janken

Als ik dit niet kon vermoeden



In een waas hoor ik je zeggen

Dat je alles op wilt geven

Dat je alles met je meeneemt

Wat me lief is in dit leven



En ik luister hoe jouw woorden

Langzaam opgaan in de zinnen

Die me treffen als een bliksem

Met vernietigende kracht



Deze kilte maakt me gek

En dit gevoel is angstaanjagend

Maar je woorden malen verder

En mn ogen kijken vragend



Waarom zei je mij niet eerder

Dat je zo van mij vervreemd was

Waarom sprak je over liefde

Als je nooit van mij gehouden hebt



Ik verlies het van de wanhoop

En ik voel m'n tranen branden

En ik zou niets liever willen

Dan m'n hoofd weer in jou handen



Maar wat tot een uur geleden

Nog zo veilig heeft geleken

Is een hele grote leugen

En een kaartenhuis gebleken



Het is net of iemand anders

Is jouw lichaam is gekropen

En ik heb niet eens gemerkt

Dat die naar binnen is geslopen



Om jouw liefde uit te wissen

En mijn wereld te vernielen

Wil er niemand me vertellen

Dat ik alles heb... gedroomd