Dit zijn de laatste dagen van de tropenjaren

Ik heb de dingen weer in eigen hand

Zo hevig als ik toendertijd door jou ben overmand

Zo angstaanjagend snel komt nu de storm weer tot bedaren



Ik drink ze weg, de dagen, op dit late uur

Verzuip ze met de plakkerige nachten

Ik zoek vergeefs naar een systeem, een lijn in mijn gedachten

En angstaanjagend langzaam kom ik wat op temperatuur



Afgeleefd

Heet dat zo

Afgeleefd

Als je verslagen en dom

Voor je uit zit te staren

Wanhopig proberend

Een beeld te bewaren

Een helder beeld van hoe het was

Toen de dagen

Nog weergaloos

Onoverzichtelijk waren



Nu geen geluid meer

Dan stilte

Een stilte

Die suist

En bedwelmt

Sinds jij bent verdwenen

En dan al die vrienden

Die 't goed met me menen

En zeggen

"Je ziet er al veel beter uit...

Kom op, joh

Je ziet er al veel beter uit"



Maar een soort onbehagen, moeilijk te verklaren

Misschien alleen de eerste schrik, meer niet

Maakt dat ik ze niet horen wil en kies voor m'n verdriet

Ik mis je

Ik mis je

Ik mis je en ik mis je duizend praktische bezwaren...

Dit zijn de laatste dagen van de tropenjaren