Soms heb ik van die momenten,

Dat het even niet meer gaat.

Zelfs de zon die stopt met schijnen,

Alsof 't geluk mijn hart verlaat.

Maar telkens voor het echt te laat is,

En het drijfzand me omsluit.

Dan pak jij m'n hand en je maakt me vrij

En laat jij me zien wat geluk moet zijn.



Weet je wel dat niemand, mijn leven zo zinvol maakt

Niemand me tot in mijn diepste raakt,

Niemand me geeft waar mijn hart om vraagt

Je geeft me jezelf, je ziel, je hart, je bent de enige



Oh, het was wel even wennen,

Zo van de diepte naar de top.

Oh, je laat m'n hartslag rennen,

Je draait m'n wereld op z'n kop.

't Leven was grauw, maar een blik van jou,

Kleurt het hemelsblauw.

Oh, er is geen antwoord dat dit verklaart

En er is geen mens die dit evenaart



Weet je wel ...



Als je in m'n ogen kijkt weet ik dat jij

De liefde in mij ziet.

Als je hand de mijne raakt bestaat

Er geen verdriet.

't Idee dat jij van me houdt,

Is meer waard dan bergen goud.



Weet je wel ...